1.  سعي كنيد چشم خود را به داشته هاي دانش آموزان بدوزيد ، نه به نداشته هاي آنان.

2.  همه به محرك نياز دارند ، تشويق نوعي محرك است .

3·  اگر دانش آموز درسي را خوب بفهمد ، از آن درس و كلاس راضي است .

4· انتقاد سازنده را هميشه با بيان يكي از ويژگي هاي مثبت دانش آموز آغاز كنيد.

5· رفتار را سرزنش كنيد ، نه شخصيت را . شما را دوست دارم ، اما كار شما را دوست ندارم .

6· براي تسلط بر دانش آموزان ، ابتدا بايد بر خودمان مسلط باشيم .

7·  همه ي شاگردان را حد متوسط بدانيم و انتظار معجزه از آن ها نداشته باشيم .

8·  در وجود دانش آموز ضعيف يا بد ، خوبي ها را بجوييد و آن ها را تقويت كنيد.

9·  هرگز دانش آموز را به كاري كه نمي توانيد ، تهديد نكنيد؛ چرا كه او طرف برنده خواهد شد 

10·  فرمول تنبيه را پاك كنيد و فرمول تشويق را جايگزين كنيد.

11·  بهداشت كلامي خود را رعايت كنيد.

12·  دانش آموزان آن گونه كه ما مي خواهيم نمي شوند ، بلكه آن گونه كه هستيم مي شوند.

13·  براي رسيدن به هدف هاي خود در كلاس ، مثبت فكر كنيد.

14·  براي اثر گذاري بر دانش آموزان ، ابتدا بايد بر خواسته هاي آن ها توجه كنيد .

15·  ياد ندهيم ، از هم ياد بگيريم . حاكم شدن يك سليقه ، نه شدني است نه مطلوب .

16·   چشم دانش آموز به رفتار ما و گوش او بر گفتار ماست . پس بايد مواظب باشيم چه مي كنيم و چه مي گوييم

17·  با روش تدريس ديروز نمي شود دانش آموزان امروز و فردا را آموزش داد.

18·  نظم كلاس نتيجه ي تدريس خوب است و تدريس خوب نتيجه ي طرح درس خوب.

19·  بهترين پادزهر معلم براي بد رفتاري دانش آموز اين است كه مايل باشد به دانش آموز كمك كند.

20·  براي آنكه به ذهن دانش آموز راه يابند ، ابتدا بايد به دل او راه پيدا كنيد.

21·  تكاليف بايد تابع توان دانش آموز باشد و مايه ي سرگرمي ، نه مايه ي عذاب.

 منابع :

1: مهارت هاي آموزش و پرورش ، حسن شعباني ، تهران 1372.

2: راهبردهاي تدريس ، ترجمه سيامك محجور ، پروين غياثي ، تهران 1379